Wiosną 2011 roku po raz pierwszy pojawiła się stabilna wersja nowoczesnego środowiska graficznego GNOME 3. Choć mówiono, że twórcy będą dążyć do rewolucji poprzez ewolucję, jednak nowości nie zabrakło. Powłoka GNOME Shell stała się głównym interfejsem użytkownika i jest zupełnie czymś nowym. Ewidentnie widać, że ich celem są nie tylko zwykłe komputery, ale też urządzenia z dotykowym ekranem. Natomiast posiadacze starych komputerów lub ceniący klasyczny pulpit dalej mogą korzystać ze zwykłych paneli (układ z GNOME 2) w sesji GNOME Fallback. Na temat nowych pomysłów w sieci krążyły mieszane uczucia, ponieważ niektórzy uważali, że najnowsze wydanie popularnego środowiska graficznego na Linuksie nie nadaje się do normalnego użytku i nie jest konfigurowalne. Wcale tak nie jest i negatywne opinie są zbyt surowe. GNOME 3 jest konfigurowalne na różne sposoby, twórcy do niczego nie zmuszają i w niczym nie utrudniają. Po prostu mieli taką wizję na domyślny pulpit, ale my możemy mieć swoją i pod siebie ustawić GNOME Shell lub GNOME Fallback, a nawet zbudować zupełnie coś innego. Nawet powiedziałbym, że jest jeszcze prościej niż w GNOME 2.
Zachęcam do zapoznania się z całym wpisem którego autorem jest empitt na jego stronie linuxone.pl, oraz z moim wpisem Dostosowywanie GNOME 3, czyli Pimp my GNOME Shell.
