Zachęcam do zapoznania się również z wpisem Zachowaj anonimowość w Internecie, zainstaluj Tor i Privoxy.

Freenet – zdecentralizowana anonimowa sieć dystrybucji informacji, tworzona w taki sposób, aby zapewnić jak największe bezpieczeństwo i prywatność użytkowników. Wykorzystuje łącza i dyski jej użytkowników, analogicznie do sieci torrent. Jej implementacja jest napisana w oparciu o zasadę Open Source (kod źródłowy jest dostępny dla wszystkich użytkowników). Projekt jest rozwijany od 2000 roku.

Freenet ma przewagę nad większością programów peer-to-peer z uwagi na sposób, w jaki użytkownicy komunikują się ze sobą oraz wysokie bezpieczeństwo tej technologi. Całkowicie oddziela strukturę sieci i protokołów od komunikacji między użytkownikami. W konsekwencji jest wiele sposobów na uzyskanie dostępu do danych w sieci Freenet.

Założenia

• użytkownicy dobrowolnie udostępniają miejsce na swoich dyskach i transfer dla lepszego działania sieci
• transfer zwykle nie odbywa się bezpośrednio, a poprzez inne węzły sieci. Zwykle jest to łańcuch kilku węzłów, rzadziej kilkunastu
• nigdy nie wiadomo, czy użytkownik, z którym jesteśmy połączeni, posiada te dane na dysku czy tylko pośredniczy w przesyłce.
• część danych, w których wymianie użytkownik uczestniczy, zachowywana jest w pamięci podręcznej na dyskach pośredniczących komputerów
• całość transmisji jest szyfrowana, podobnie jak przechowywane dane. Dlatego użytkownik nie ma możliwości sprawdzić, jakie dane przechowuje na dysku i w wymianie jakich danych pośredniczy
• brak jakichkolwiek wyszukiwarek itp. – identyfikacja odbywa się przez jeden z trzech rodzajów kluczy, którego zdobycie jest już problemem użytkownika (może on zostać rozwiązany poprzez stworzenie serwisów z kluczami, co jednak może zachwiać bezpieczeństwem sieci FreeNet; można rozprowadzać w sieci zbiory kluczy; klucze jednego z tych trzech typów mogą być zgadywane).
• dane co pewien czas są automatycznie przenoszone z jednego komputera na inny
• publikacja polega na wprowadzeniu danych na komputery innych użytkowników – w przeciwieństwie do innych programów P2P, gdzie zwykle podczas rozprowadzania pliku jest on przetrzymywany na własnym komputerze przez releasera. Tutaj wprowadzenie pliku do sieci może trwać krótko i odbywać się całkowicie przed rozpoczęciem ściągania przez innych
• freenet nie ma standardowego portu TCP, na którym działa, co ma utrudnić jego blokowanie przez administratorów sieci

Zalety

• bardzo duża anonimowość i jurysdykcyjno-podsłuchowe bezpieczeństwo użytkowników
• samooptymalizacja – dane częściej pobierane występują w sieci w większych ilościach i są przemieszczane w te części sieci, gdzie jest nimi większe zainteresowanie. Dodatkowo dane, którymi interesuje się dużo osób, pozostają w sieci na dłużej.
• system jest praktycznie niewrażliwy na różne formy cenzury oraz inne działania mające na celu zachwianie swobody przepływu informacji (np. filtrowanie, nakazywanie usunięcia danych, próby namierzenia źródeł i osób pobierających dane itp.)

Wady

• ograniczona wydajność/przepustowość, jednakże jest ona dość spora jak na anonimowe sieci.
• istnieją mechanizmy wyszukiwania danych, chociaż nie są one dostępne jako część samego Freenet, lecz jako programy bazujące na nim – Frost, Thaw, oraz inne w wersji rozwojowej (częściowo FMS, Freetalk). Programy te również są open source.
• obecnie komputery, z którymi łączy się bezpośrednio w ramach udziału w sieci Freenet, są w stanie rozpoznać fragmenty pobieranych plików, o ile dany plik w dokładnie tej wersji (kodowanie, salt) jest już znany. W praktyce jednak nie powoduje to problemów odnośnie anonimowości, ponieważ nie wiadomo, czy fragment pliku jest pobierany przez użytkownika komputera w celu jego użycia, czy też jedynie przechodzi przez dany komputer podczas transferu przez Freenet.
• użytkownicy wersji Opennet Freenetu mogą być stosunkowo łatwo listowani (da się skanować adresy IP komputerów które biorą udział w sieci Freenet – podobnie jak spis węzłów dla sieci Tor jest publiczny). W razie problemów, np. w państwach gdzie cenzura rządu zabrania anonimowości (np. reżim komunistyczny w Chinach) rozwiązaniem są sieci Darknet, których lista użytkowników nie jest dostępna publicznie.

Jak użyć na Linuxie
Pierwsze co, to należy zainstalować Java Runtime Environment, w Ubuntu można zrobić to za pomocą polecenia:
sudo apt-get install sun-java6-jre
Następnie pobieramy oraz rozpakowujemy instalator:
wget http://downloads.freenetproject.org/alpha/installer/freenet07.tar.gz
tar xvzf freenet07.tar.gz
Teraz po przejściu do katalogu freenet należy uruchomić Freenet:
cd freenet
./run.sh start
W trakcie pierwszego uruchomienia Freenet zostanie wywołany czarodziej który przeprowadzi Cię przez proces konfiguracji i personalizacji Freeneta. Później pozostaje już tylko przejść na adres 127.0.0.1:8888 by móc korzystać z Freenet. Można załadować też przykładową stronę która znajduje się we Freenecie, jest to strona oprogramowania Freenet Message System 127.0.0.1:8888.
Dodam tylko jeszcze, że wyłączyć Freenet można poleceniem:
./run.sh stop

Opis Freenet zapożyczony z pl.wikipedia.org